winteravontuur met dieren

een dikke kikker en een haring in een bokaal
gingen samen naar de kapper
en hadden geeneens haar

maar om zo samen op stap
te gaan
was op zich al tof genoeg

dat dacht ook een muisje
klein en grijs en met de roze staart
vast aan haar poep
zoals dat nu eenmaal meestal het geval is
bij muisjes
al dan niet klein
en al dan niet grijs

maar onoplettend evenwel
bij het oversteken van de straat
werd ze plotsklaps platgereden
door een camion in geel en paars

en de dikke kikker en de haring in de bokaal
wisten van niets
ze stapten verder naar de kapper
en hadden geeneens haar

ondergronds

(gaan voor de connectie)

toen -
met uw wit potske op uw kop
en uw paars jaske aan en uwe sjaal van wol
en uw lederen bottekes die zweven van den trap
als ge zo trippelt gezwind en heel rap

naar beneden en dan den hoek om
en dan rechtendoor

en ik met mijn valieske
ik volg

5.55

het regent lichtjes
in je stad
en ik zeg iets
zomaar
om naar u te luisteren
en uw woorden te horen
te zien
hoe lieflijk uw lippen bewegen
en uw ogen

en we wandelen
dwars door het volk
naar de supermarkt

de schemerling en het avondmaal

ik mis je ik zou je graag
houden hier en zo daar zo en overal
adem ik jou zo vast in gedachten
mis ik je

wraps
.

Maar wat deden ze daar eigenlijk?

Al die hopeloze matrozen in hun uitzichtloze kolchozen
verkozen broze abrikozen uit voze roze dozen
en dit,
terwijl er als dessert,
eigenlijk evengoed chocomousse te verkrijgen was.

Wanderlust

I know a bar
It’s not that far
It’s in a park
Aardvark

EuroVisie

Echt verbaasd
dat Ishtar de finale
van het Eurovisiesongfestival te Belgrado
niet had gehaald

was ik niet

integendeel: ik had reeds een vermoeden.

het kan niet altijd koekenbak zijn natuurlijk

ik dacht ik zag je staan
met je blauwe jasje aan
maar ik was abuus dus
tot zover dit gedicht

maar je hebt nog even de tijd om te beslissen

Hm-hm droom even mee wil je?

Dus donderdag 17 april vertrek je met een klein valiesje vol zomerspullen naar Brussel. Je komt zo tegen half zes aan in Brussel Centraal. We eten een pasta in Chez Martin aan de Borgwal en drinken een glaasje witte wijn en dan een koffietje en zo tegen zeven half acht gaan we naar Soko zien want daar hebben we dan tickets voor en Soko speelt dan een hele fijne set en dan treedt Adam Green op en die doet dan weer goed gek en we lachen ons te pletter met zijn nepdronken capriolen waarbij hij weer wat mensen uit het publiek pikt om met hem op het podium de konijntjesdans te doen en je maakt je geen zorgen om je klein valiesje vol zomerspullen want dat staat veilig aan de kassa omdat er in de lockers beneden geen plaats voor was.

Op weg naar Jean-Paul en Katrien zijn we het er over eens dat het misschien niet het concert van de eeuw was, maar van Soko hebben we dan toch maar mooi genoten en je bent toch wel blij dat je Adam Green hebt bezig gezien. Zelfvoldaan werp ik je een blik toe van ‘ha, told you so…’. We stappen uit de metro aan de halte Zwarte Vijvers en je vraagt je af wat Katrien en Jean-Paul hier in godsnaam kwamen zoeken. Bij hen thuis aangekomen, zegt Katrien je met slaapoogjes gedag want het was voor haar een zware dag en Jean-Paul biedt ons een pintje aan. We weigeren beide en ik krijg de zetel toebedeeld en jij installeert je in de logeerhoek want morgen is het vroeg dag.

Je zet je wekker op half zes, ik de mijne op half zeven en om zeven uur verlaten we het pand en nemen we de metro naar Brussel Centraal. Dat is lijn twee en bijna staan we aan de verkeerde kant, maar natuurlijk ben je alert genoeg om me daarop te wijzen en sneller dan verwacht staan we in Brussel Centraal alwaar we de Airport City Express nemen en om kwart na zeven staan we in de vertrekhal van Brussels National Airport. Moest dat nu echt zo vroeg vraag je je af, en ik zeg ja zeg beter zo dan kan ik nog snel een pin… ehm een koffie drinken voor we vertrekken. Bijna moet je lachen. De vlucht op Malaga is pas om 9u35 we halen ze vlotjes en als bij wonder is er geen vertraging.

Rond half één komen we aan in Malaga en zoeken er vervoer tot Marbella. Je hebt geen zin in een bus en we besluiten dan maar een taxi te nemen – we vallen in slaap op de achterbank en voor we het weten staan we voor het Radisson hotel, alwaar ik via-via een kamers aan ‘Friends & Family’ tarief heb kunnen regelen. We smijten onze bagage op bed, je kruipt snel de douche in, ik zoek iets om te eten, doe ondertussen m’n witte sokken, m'n sandalen, m'n donkerblauwe bermuda en m'n hawaïhemdje in rood en wit aan en begin me even later af te vragen waarom vrouwen toch zo veel tijd nodig hebben om zich klaar te maken verdomme. Ondertussen geniet ik van het uitzicht op de Middellandse zee, nip ik van m’n glas appelsiensap en op ons terrasje lees ik verder in Visions of Cody. Stralend en fris en vrolijk kom je even later de badkamer uit en ik vind het plots helemaal niet zo erg dat vrouwen zo veel tijd nodig hebben om zich klaar te maken verdomme.

We wandelen langs de branding naar niet het eerste en eigenlijk ook niet het beste etablissementje en werpen ons vol overgave op de eerste lading tapas. We zeggen niet veel want we genieten gewoon en overwegen onze opties voor de komende dagen - we willen wat rondkuieren en zien waar we stranden want voor wat we willen lijkt ons dat wel aangewezen, want wat we willen is zon in het gezicht en zand tussen de tenen en ook willen we wind in de haren en de maan zien blinken op de baren en graag was ik toch ook wel eens tot Ronda gegaan, daarboven in de bergen, met een bus vol zwetende locals weetjewel, wat couleur locale opsnuiven, het schijnt er toch zo mooi te zijn, en o, ik ken nog ‘n een fijn adresje ginds.

Maar ach we zien wel, want voor we het weten zal het maandagmiddag zijn eenentwintig april en zitten we terug slapend op de achterbank van een taxi en staan we in het vliegveld en zitten we om 16u50 op het vliegtuig in stoelen 6E en 6F. Jij aan het raampje. Nog wat later wachten we samen aan de bagageband op een klein valiesje vol zomerspullen dat maar niet komen wil tot het er plots staat en bekijken we elkaar en stappen door de vertrekhal waar iedereen naar ons staat te gapen maar niemand op ons wacht en nemen we de roltrap naar -1 om de trein naar Brussel Centraal te halen en daar zeggen we elkaar dan dag en gaan.
Jij naar Gent, en ik naar huis.

Nou, dat lijkt me wel wat, behalve dat laatste.


*

O, de vluchten kosten 82 euro heen, en 82 terug, ik heb net gekeken.