Het broeikaseffect scoort.

De ijskap barstte van het haardvuur los en onverschrokken met grote brokken dwars door zee en nacht en ontij de sterren tegemoet de diepten tegemoet de nacht in de dag in alles in wat maar tegemoet kwam en ging. Het paard bleef staan. Het zwarte paard in de steppe graasde de bloemen van het gras tot het een lieve lust was. Monsieur Requin dacht er het zijne van en Mademoiselle Juliette deed de boodschappen. Dat het nu maar eens gedaan moest zijn en eindelijk beginnen, dat geeuwen en gapen werkwoorden waren en in ere hersteld dienden te worden, tot ridder geslagen en het vuur geblust. Dat de klavers in het veld geteld dienden tot zeven maal zeventig maal herteld en gecatalogeerd opdat geluk makkelijker te vinden zou zijn. Voor u en voor mij en Mademoiselle Juliette en Monsieur Requin en pak er voor mijn part Julien ook maar bij. Die brave Julien, niemand kent hem dus wie zal balen of malen het koren noch het kaf. Al dan niet gespleten barstte de ijskap van het haardvuur los brokkelde onverschrokken de koude diepte in zonk weg de diepste dalen van alle wateren in en smolt, zonk en zag dat het goed koud was. Mademoiselle Juliette en Julien en Firmin en ook Monsieur Requin wiesden gezellig wat kleur met koeken troef terwijl de ijskap verder de dieperik in dook en het paard zwart was dat het graasde de klaveren op het veld en de bloemen had geteld tot het einde der tijden zonder medelijden of pardon zonder naakte feiten en de zon scheen te verwelken van rood naar oranje naar geel tot groen de halve regenboog door en de rest liet staan tot ook dat kwam te gaan weliswaar twee minuten later dan aanvankelijk gedacht en oorspronkelijk voorzien in het plan van de schepper. Brak de ijskap los bij het haardvuur in brokken onversaagd en dapper de diepte in verzonken. Even keek het paard op, waaide met z’n staart slaande wat vliegen van zich weg en graasde dan maar voort.