Toon versus de Stad Antwerpen, P.V. AN.98.LB.660112/2007

Op 9 oktober werd ik geverbaliseerd voor het maken van één of meerdere overtreding(en) op het algemeen reglement op de politie van het wegverkeer en van het gebruik van de openbare weg.

Enkele dagen later kreeg ik het PV in de bus: tijdens een patrouille hadden Inspecteur Glenn DH en zijn overste mij betrapt op het besturen van mijn fiets zonder handen, en toen ze mij hierop attent maakten, reed ik gewoon door. Dat stond zo, of misschien iets formeler in het PV.

Ik kon hier bezwaar tegen aantekenen.

Volgt u even mee.

*

Geachte,

Met dit schrijven wens ik bezwaar te maken tegen het Proces Verbaal met het nummer AN.98.LB.660112/2007. Zoals aangegeven, erken ik een inbreuk te hebben gepleegd tegen het verkeersreglement. Echter op basis van artikel 1 van het Antwerpse politiereglement (Afdeling 1 – Toepassingsgebied), meen ik te kunnen motiveren dat de boete ongegrond is.

Deze regel geeft immers aan in welke geest het reglement moet worden geïnterpreteerd. Bedoeling is de inwoners te laten genieten van de voordelen van een goede politie'. Gelieve hieronder enkele inconsequenties op te merken die in mijn voordeel pleiten.

De feiten vinden plaats in de Boomgaardstraat (zie hiervoor bijgevoegd plan). Op maandag 8 oktober, kom ik omstreeks 10u terug van bakkerij de Connaisseur, gelegen verderop in de Boomgaardstraat. Ik fiets daar bijna iedere dag naartoe en ken de weg dus door en door, en kan bijgevolg perfect het verkeer inschatten. Ik geef toe zonder handen te hebben gereden over de afstand die ik aangeduid heb op bijgevoegd plan, maar wil u attent maken op het feit dat ik te allen tijden in een fractie van een seconde kan uitwijken en remmen mocht dit moeten. Op een bepaald moment (punt aangeduid met '(1)') komen uit de andere richting een paar wagens (ik reed richting Grote ) Steenweg, zij dus richting Berchem station) waarvan één politiewagen, en op het moment dat ze mij kruisen, hoor ik een korte 'tuut', amper een seconde lang, en in de wetenschap dat ik niemand hinder, neem ik gewoon aan dat één van die wagens naar de andere claxonneert, dat gebeurt namelijk wel meer in de buurt.

Ik fiets dus door, zonder handen, en ter hoogte van de Helenalei leg ik mijn handen terug op het stuur, teneinde te kunnen anticiperen op het verkeer aldaar. Ik fiets dan ook verder met mijn handen op het stuur en merk dat dezelfde politiewagen me voorbijsteekt en halt houdt op punt aangeduid met (2) op bijgevoegd plan. Daar ik in de Wijnstraat woon, sla ik de Wijnstraat in en zet er mijn fiets vast op punt (3). Ik merk dat de politiewagen naar achteren rijdt, mijn straat indraait en naast mij halt houdt.

Ik word op mijn inbreuk gewezen, en ik erken deze. Hierop zegt de agent in kwestie dat ze naar mij geclaxonneerd hadden, dat ik hun genegeerd had en pas na 'lange tijd doorrijden' de handen terug op het stuur had gelegd. Nu, ik hoop dat u hiervan de inconsequentie inziet. Ten eerste, hebben ze mij willen waarschuwen, en hoewel dit op een bijzonder onduidelijke manier geschiedde, impliceert dit dat mijn inbreuk nu niet zo gevaarlijk was voor de maatschappij, gezien ze mij zouden hebben laten doorrijden mocht ik onmiddellijk hebben gereageerd. Ten tweede impliceert dit, dat het feit, namelijk het 'niet reageren' zoals beschreven in de vaststellingen op het PV, de eigenlijke hoofdzaak was voor het keren van het voertuig en het interpelleren van de bestuurder, zijnde mezelf. Ik heb mij bij de interpellatie beleefd verontschuldigd, en nogmaals mijn inbreuk erkend en ook gemeld dat ik onmogelijk kon weten dat precies ik degene was naar wie werd geclaxonneerd en dat ik hen dus per definitie niet eens heb kunnen negeren.

Ik geef toe, dat ik tot dusver mijn juridisch bezwaar nog niet heb aangehaald, maar enkel de feiten heb beschreven. Indien het politiereglement vooropstelt om 'de inwoners te laten genieten van de voordelen van een goede politie' dan heb ik bij de motivatie en ijverigheid van de dienstdoende agent toch serieuze bedenkingen. Want, als u mijn argumentatie en beschrijving van de feiten indachtig blijft, blijkt duidelijk dat niet de overtreding, maar wel het zogenaamde 'negeren' aan de grondslag lag van mijn boete. Ik besef dat een 'goede politie' een nogal arbitrair en subjectief gegeven is, en de bedoeling van die terminologie kan natuurlijk naar ieders goeddunken ingevuld worden. Ik heb altijd geleerd correct en eerlijk te zijn, en heb respect voor orde en gezag. U kan het nakijken, ik ben 27 jaar, en ik heb tot dusver welgeteld één boete gehad, en dat was voor slecht sorteren. Wat ik dus onder een 'goede politie' begrijp, is een politie die waakt over het welzijn van de burgers en die burgers behoedt voor misdaden en onrecht. Ik geef nogmaals toe dat ik tegen de letter van de wet heb gehandeld, maar ben de geest van de wet indachtig geweest, gezien ik steeds de controle heb over mijn voertuig. Maar, zonder zelf te willen oordelen, indien u bijgevoegd relaas een illustratie vindt van een 'goede politie' die de burger kan laten genieten van diens voordelen, dan vrees ik dat ik daar verder geen enkel ander juridisch bezwaar tegen kan inbrengen.

Met vriendelijke groeten,
AA

*UPDATE*

Gisteren, op zaterdag 27 oktober 2007, werd ik andermaal staande gehouden door Agenten-op-de-Fiets.

- 'Ja, ik weet het, mijn licht staat niet aan. Mijn dynamo is er onlangs af getrokken en ik heb hem nog niet kunnen laten maken.'

- 'Mogen wij uw identiteitskaart even zien, mijnheer?'

- '...'


Ik denk dat ik nu geen bezwaar meer ga aantekenen.

Toon vs Stad Antwerpen: 't Stad wint.